Tadeusz Strugała

Tadeusz Strugała

dyrygent

Jeden z najwybitniejszych polskich dyrygentów, pedagog, juror, animator i organizator życia muzycznego.

Absolwent Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Edukację muzyczną kontynuował w Weimarze i Wenecji. W latach 1969 – 1980 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Wrocławskiej, jednocześnie piastując funkcje: szefa naczelnego i artystycznego Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia (obecnie: Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia) w Katowicach (1975 – 1976) oraz generalnego dyrektora muzycznego Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze i Istambule (1976 – 1978). W latach 1979 – 1990 był zastępcą dyrektora artystycznego i stałym dyrygentem Filharmonii Narodowej w Warszawie, prowadząc równolegle jako dyrektor artystyczny (1981 – 1986) Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej. W 1990 roku objął stanowisko dyrektora artystycznego i pierwszego dyrygenta Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie, a w 1991 roku wprowadził zespół ten (pod nową nazwą – Polska Orkiestra Radiowa) do stałej siedziby w Studiu Koncertowym S-1. W kolejnych latach pełnił funkcję gościnnego dyrygenta Praskiej Orkiestry Symfonicznej FOK.

Występował na estradach niemal całej Europy, a także w Australii, Stanach Zjednoczonych i Azji, zarówno z czołowymi orkiestrami polskimi, jak i zagranicznymi (m.in. z Bamberger Symphoniker, Berliner Staatskapelle, Bruckner Orchester Linz, Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, Dresdner Philharmonie, Rundfunk Sinfonieorchester Leipzig, Hallé Orchestra w Manchesterze, Norfolk Symphony Orchestra,Yomiuri Nippon Symphony Orchestra, Seoul Philharmonic Orchestra, Israel Sinfonietta Beer Sheva), z orkiestrami radiowymi i filharmonicznymi (m.in. w Budapeszcie, Bukareszcie, Helsinkach, Pradze, Sofii, St. Petersburgu i Sztokholmie).

Nazwisko Artysty związane jest z czołowymi polskimi festiwalami, które zyskały międzynarodową renomę za czasów jego dyrekcji (m.in. Festiwal Chopinowski w Dusznikach, Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans oraz Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu).

Juror międzynarodowych konkursów dyrygenckich i pianistycznych (m.in. Przewodniczący Jury Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. G. Fitelberga w 2003 i 2007 roku). Przez ponad 20 lat był wykładowcą Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu (w 1998 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa macierzystej uczelni), prowadził klasy mistrzowskie w Hongkongu i Tokio (1988). Od 2007 roku powrócił do działalności pedagogicznej na stanowisku profesora Wydziału Dyrygentury w krakowskiej Akademii Muzycznej.

Dokonał wielu prawykonań i pierwszych wykonań utworów polskiej muzyki współczesnej w kraju, jak i za granicą. Otrzymał wiele prestiżowych nagród, m.in. Nagrodę Orfeusza za najlepsze wykonanie utworu polskiego na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” („Liturgia sacra” Z. Mycielskiego) oraz Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki współczesnej (1991).

Został uhonorowany wieloma orderami i odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Laureat zaszczytnej Nagrody Kulturalnej Śląska Kraju Związkowego Dolnej Saksonii (1996).W 2011 roku Polskie Radio przyznało Artyście Diamentową Batutę „za wybitne kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia, a także za zasługi dla polskiej i światowej kultury muzycznej oraz działalność dyrygencką o szczególnym znaczeniu dla polskiego życia muzycznego”. W październiku 2014 roku uhonorowany Odznaką Honorową „Bene Merito” przyznaną przez Ministra Spraw Zagranicznych „za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej”.